Πλαίσιο Λόγου για τη Γενική Συνέλευση (20/6)

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ PDF

Βιώνουμε, τους τελευταίους 6 μήνες, την πλήρη επιστροφή στην κανονικότητα της ζωής και της παραγωγής στο Πολυτεχνείο και την αδιαφορία για την κατάληξη ενός τρίμηνου απεργιακού αγώνα καθώς και για το πως στο διάολο λειτουργούσε αυτό το ρημάδι το ΕΜΠ με μεγάλη μερίδα των εργαζομένων του σε διαθεσιμότητα. Η γνώση συνέχιζε να μπαίνει στα μυαλά των φοιτητών και το χρήμα από τα ερευνητικά να μπαίνει στις τσέπες των μεγαλοκαθηγητάδων, ενώ οι διαθέσιμοι εργαζόμενοι δούλευαν εθελοντικά, εξασφαλίζοντας ότι οι παραπάνω λειτουργίες συνεχίζονταν κανονικά. Ώσπου μια μέρα, οι ανέμελοι ιθαγενείς του Πολυτεχνείου βρήκαν τις πύλες κλειστές και το ίδρυμα σε κατάληψη από τους διοικητικούς υπαλλήλους, καθώς το πρώτο κύμα απολύσεων θα πέταγε 341 άτομα στο δρόμο εντός διημέρου.

Η κυβέρνηση, αναμενόμενα, ανακαλεί όλες τις υποσχέσεις του Αρβανιτόπουλου για συνολική επαναπρόσληψη των απολυμένων, συνεχίζοντας στο μονοπάτι της εφαρμογής της διαθεσιμότητας των Δημοσίων υπαλλήλων (βλ. Καθαρίστριες, σχολ. φύλακες, εκπαιδευτικοί, γιατροί ΕΟΠΠΥ) και της πανεπιστημιακής αναδιάρθρωσης. Η απόλυση των διοικητικών ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου στο πανεπιστήμιο μέσω των εργολαβιών μαζί με όλα τα καλά που αυτές φέρνουν μαζί τους για το Κράτος και τα αφεντικά (υποτιμημένη και επισφαλής εργασία, απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων, απαγόρευση απεργειών κτλ), όπως έχει ήδη συμβεί στη Φοιτητική Λέσχη και στις υπηρεσίες καθαριότητας . Μια ιδιαίτερη περίπτωση είναι αυτή της φύλαξης όπου οι απολυμένοι φύλακες θα αντικατασταθούν από ιδιωτικές εταιρίες security με μισθωμένους μπράβους πρόθυμους να καταστείλουν οποιαδήποτε δραστηριότητα ενοχλεί τα ιδιωτικά και κρατικά συμφέροντα.

Ταυτόχρονα, το υπουργείο, με την απειλή της διακοπής χρηματοδότησης και της μη επαναπρόσληψης των διαθέσιμων, επιβάλλει στα ιδρύματα τη σύνταξη Οργανισμών οι οποίοι θα ελέγχουν την εσωτερική τους λειτουργία, εφαρμόζοντας ουσιαστικά τους νόμους Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Συγκεκριμένα, το προσχέδιο Οργανισμού ΕΜΠ που συντάχθηκε από την διοίκηση προβλέπει μεταξύ άλλων την καθιέρωση “ανταποδοτικών” υποτροφιών, δηλαδή εθελοντική εργασία φοιτητών σε πρώην θέσεις διοικητικών με αντάλλαγμα μια μικρή χρηματική απολαβή, είσοδο των προαναφερθέντων εργολαβιών, ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης της έρευνας, σπάσιμο του πτυχίου και αξιολόγηση του με βάση πιστωτικές μονάδες, φοιτητικά δάνεια από τράπεζες, πειθαρχικές διώξεις για “άτακτους” και “αντιφρονούντες” φοιτητές και εργαζόμενους και φυσικά, τα “πολυπόθητα” ν+2 έτη φοίτησης. Το τελευταίο συνδέεται άμεσα με τις διαγραφές φοιτητών που ο ίδιος ο οργανισμός προβλέπει και ο Αρβανιτόπουλος βιάστηκε να ανακοινώσει.

Πρόκειται για μια γενικότερη πλήξη των φοιτητών προσαρμοσμένη στο πλαίσιο της εντατικοποίησης των σπουδών, το οποίο αγνοεί τις ανάγκες τους και σκοπίμως περιορίζει τη δυνάτοτητα συλλογικής διεκδίκησης αυτών. Πλέον ο φοιτητής καλείται να ανταπεξέλθει σε ενα επιβαρυμένο πρόγραμμα σπουδών υπό το άγχος της διαγραφής του. Βέβαια ούτε λόγος για τους φοιτητές που αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, αφού για να υπάρξουν ελαφρυντικά σχετικά με τη διαγραφή θα πρέπει να δουλεύουν πάνω απο 20 ώρες ασφαλισμένα, ενώ είναι γνωστό ότι εργοδότης που κολλάει ένησμα, σε αυτήν την ηλικία, δεν υπάρχει. Ακόμη και έτσι δεν τίθεται θέμα διευκόλυνσης αφού η αναδιάρθρωση με άξονα σπουδών δύο ταχυτήτων, part-time και full-time φοιτητών, οξύνει τους ταξικούς φραγμούς μεταξύ των φοιτητών με ευμενέστερη και δυσμενέστερη οικονομική κατάσταση.Ταυτόχρονα η είσοδος στο πανεπιστήμιο για νέους απο εργατικές λαϊκές οικογένιες γίνεται ακόμη δυσκολότερη.

Όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να ειδωθούν ως μεμονομένες κινήσεις ενάντια σε συγκεκριμένες ομάδες αλλά ως ένα ευρύτερο σχέδιο αναδιάρθρωσης με κατεύθυνση την ισχυροποίηση της κρατικής εξουσίας και του Κεφαλαίου τόσο στην κοινωνία όσο και στο πανεπιστήμιο. Ο φοιτητής θα πρέπει να πειθαρχίσει στο ρόλο του ως μελλοντικός εξειδικευμένος εργαζόμενος και μόνο, προετοιμάζοντας τον να αναβάλλει την διεκδίκηση των αναγκών του κατα τη διάρκεια της φοίτησης (π.χ. δωρεάν παιδεία, σίτηση, στέγαση, ελεύθερος χρόνος), όπως θα πρέπει να κάνει και στο χώρο εργασίας του (π.χ.μισθός, εργασιακά δικαιώματα, σύνταξη, ξεκούραση). Αντίστοιχα, ο εργαζόμενος στο πανεπιστήμιο  θα δουλευεί με ολοένα και πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας, με μειωμένες απολλαβές αλλα και δυσκολία διεκδίκησης περισσότερων. Ο στόχος της αναδιάρθρωσης δεν είναι μόνο η εκπαιδευτική λειτουργία αλλά και η κοινωνική. Η διευκόλυνση των σχέσεων κυριαρχίας του Κεφαλαίου στην κοινωνία προϋποθέτει τόσο την εργασιακή υποτίμηση όσο και την ιδεολογική χειραγώγηση.

Μπροστά σε αυτές τις κινήσεις η ΔΑΠ, το πιστό σκυλάκι της κυβέρνησης και των αφεντικών, ξεδιάντροπα διακηρύσσει ότι δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τις ανάγκες των φοιτητών και εργαζόμενων, παρά μόνο για τα συμφέροντα των πατρόνων της, ενώ ταυτόχρονα σαμποτάρει όλους τους αγώνες και τις συλλογικές διαδικασίες, τιμώντας την ένδοξη παράδοση του πολιτικού χώρου όπου ανήκει. Η Αριστερα, συμμετέχοντας στους αγώνες, αναμένει πολιτικό κέρδος από αυτούς κι συχνά αναθέτει τη νίκη τους σε μια μελλοντική “κυβέρνηση της αριστεράς” η “λαϊκή εξουσία”. Ταυτόχρονα η κατεύθυνση των αγώνων με τη λογική υπεράσπισης του “Δημοσίου και Δωρεάν” Πανεπιστημίου αγνοούν το ρόλο του κράτους (μέρος του οποίου είναι) ως εξουσιαστικό μηχανισμό και εγγυητήplaisiologou της κοινωνικής ανισότητας.

Εμείς λοιπόν, επιλέγουμε τη διεκδίκηση των αναγκών μας συλλογικά, χωρίς διαμεσολαβητές ή εκπροσωπους. Οργανωνόμαστε μαζί φοιτητές και εργαζόμενοι πάνω στα κοινά μας ταξικά συμφέροντα ενισχύοντας τις γενικές συνελεύσεις και τις επιτροπές. Δηλώνουμε ξεκάθαρα πως δεν θα αφήσουμε να εφαρμοστεί καμιά καμιά απόλυση, διαγραφή φοιτητών, κανένας οργανισμός.

Προτείνουμε/Αποφασίζουμε:
– Κατάληψη της σχολής απο Τρίτη 17/6 έως και Τρίτη 24/6 και νέα Γενική Συνέλευση την
Τρίτη 24/6 σε κατειλημμένη σχολή.
– Στηρίζουμε τον αγώνα τον διοικητικών υπαλλήλων για να παρθούν πίσω όλες οι απολύσεις,
την κάταληψη του ιδρύματος, τις περιφρουρήσεις και όποια άλλη κινητοποίηση καλεστεί.
Ταυτόχρονα, επιδιώκουμε τον συντονισμό μεταξύ των συλλόγων των φοιτητών και των
εργαζομένων και την εκπροσώπηση του συλλόγου στην συνέλευση των εργαζομένων και
στην παμπολυτεχνιακή συνέλευση, με τοποθέτηση που θα διαμορφωθεί απο την Γ.Σ.
– Μπλοκάρουμε έμπρακτα την εφαρμογή του (σχεδίου) Οργανισμού στο ΕΜΠ.
– Συντονιστικό κατάληψης Τετάρτη 18/6, 14:00 όπου θα συνδιαμορφωθεί το πολιτικό πλαίσιο
της απόφασης αυτής και απο το οποίο θα προκύψει το επόμενο πλαίσιο που θα κατέβει στην
Γ.Σ.

 
* Πλαίσιο λόγου: Είναι αναμενόμενο και επιθυμητό η κάθε τοποθέτηση στη συνέλευση να γίνεται με
κάποιο πολιτικό σκεπτικό. Οι αποφάσεις όμως πρέπει να παίρνονται στη βάση των κοινών αναγκών και
ο λόγος του ΦΣ θα πρέπει να συνδιαμορφώνεται μετά τη ΓΣ από τα άτομα που συμμετέχουν στις -ή
συμφωνούν με- τις δράσεις που αποφασίζονται. Επομένως, παρόλο που τοποθετούμαστε πολιτικά, αν
καταθέσουμε κάτι προς ψήφιση (μαζί με άλλα πλαίσια η μή) στη συνέλευση, αυτό δεν θα είναι όλο το παρόν κείμενο,
αλλά μόνο όσα βρίσκονται κάτω από το “προτείνουμε/αποφασίζουμε”.

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.