Το κείμενο που μοιράστηκε στη Γενική Συνέλευση σε pdf
Φαγάμε, ήπιαμε, χορτάσαμε απάθεια κατά τη διάρκεια του αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων ενάντια στη διαθεσιμότητα, επιστρέψαμε στα θρανία και στην κανονικότητα του φοιτητικού κόσμου. Ταυτόχρονα όμως, το Υπουργείο Παιδείας ξημεροβραδιαζόταν προκειμένου η αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων να μη σταματήσει εκεί αλλά να κάνει τα απαραίτητα βήματα ώστε να φτάσει τον στόχο που επιτάσσει το Κεφάλαιο. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: Πρέπει να μπει τάξη στα Πανεπιστήμια.
Επόμενο βήμα η επαναφορά των αποφάσεων σχετικά με τις διαγραφές των φοιτητών , ξεκινώντας από αυτόυς που έχουν εισαχθεί πριν το 2006, οι οποίοι πρέπει να έχουν εκκαθαριστεί από τα μητρώα των ιδρυμάτων μέχρι τον Σεπτέμβρη. Κατ’ επέκταση ανοίγει ο δρόμος για τη πληρή εφάρμογη των ν+2 χρόνων φοίτησης που προβλέπονται απο τον νόμο 4009 («νόμος Διαμαντοπούλου»). Πρόκειται για μια γενικότερη πλήξη των φοιτητών προσαρμοσμένη στο πλαίσιο της εντατικοποίησης των σπουδών, το οποίο αγνοεί τις ανάγκες τους και σκοπίμως περιορίζει τη δυνάτοτητα συλλογικής διεκδίκησης αυτών. Πλέον ο φοιτητής καλείται να ανταπεξέλθει σε ενα επιβαρυμένο πρόγραμμα σπουδών υπό το άγχος της διαγραφής του. Βέβαια ούτε λόγος για τους φοιτητές που αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, αφού για να υπάρξουν ελαφρυντικά σχετικά με τη διαγραφή θα πρέπει να δουλεύουν πάνω απο 20 ώρες ασφαλισμένα, ενώ είναι γνωστό ότι εργοδότης που κολλάει ένησμα, σε αυτήν την ηλικία, δεν υπάρχει. Ακόμη και έτσι δεν τίθεται θέμα διευκόλυνσης αφού η αναδιάρθρωση με άξονα σπουδών δύο ταχυτήτων, part-time και full-time φοιτητών, οξύνει την ταξική αντίθεση μεταξύ των φοιτητών με ευμενέστερη και δυσμενέστερη οικονομική κατάσταση.
Και που ‘σαι ακόμη, αυτήν την στιγμή οι διοικήσεις των ιδρυμάτων συντάσσουν τους οργανισμούς(*) που θα ελέγχουν την εσωτερική τους λειτουργία, εφάρμοζοντας στην ουσία τις υπόλοιπες διατάξεις του νόμου Διαμαντοπούλου. Η είσοδος εργολαβιών στα πανεπιστήμια έχει ήδη ξεκινήσει να δρομολογείται με ιδιωτικές εταιρίες – εργολάβους να αναλαμβάνουν τη διαχειρήση της καθαριότητας και της σίτισης, επιβάλλοντας άθλιες συνθήκες εργασίας μέσα στα πανεπιστήμια. Η επέλαση της ιδιωτικοποίησης δεν σταματάει εκεί καθώς όπως προβλέπεται απο τον πρότυπο οργανισμό, ιδιώτες θα αναλάβουν και την φύλαξη των ιδρυμάτων ( στο ΕΚΠΑ και άλλα ιδρυμάτα η διαδικασία αυτή έχει ήδη ξεκινήσει). Η εικόνα του φουσκωτού (συχνά φασίστα) σεκιουριτά που αναλαμβάνει το ρόλο του ντόπερμαν του πολυτεχνείου δεν ειναι πολύ μακρινή. Σκοπός είναι η αυξανόμενη καταστολή που βιώνουμε ως κοινωνία να επεκταθεί μέσα στα ιδρύματα, ξεκινώντας ένα άτυπο «κυνήγι μαγισσών» ενάντια σε όποιον επιλέγει να διαφοροποιηθεί από το «κανονικό» και να αντισταθεί. Το κυνήγι αυτό συνεχίζεται μέσω της σύνταξης πειθαρχικών επιτροπών που προβλέπεται στον οργανισμό για φοιτητές και εργαζόμενους και της ισχυροποίησης της κυριαρχίας ενός αντιδραστικού Συμβουλίου Ιδρύματος. Τελικώς, προδιαγράφεται η ποινικοποίηση των ασυμμόρφωτων με τις επιταγές του κεφαλαίου.
Μετά την επιτυχία της να σταθεροποιήσει το καθεστώς της διαθεσιμότητας στο σώμα των διοικητικών υπαλλήλων, η κυβέρνηση ανακαλεί την «υπόσχεση» της(**) για δημιουργία θέσεων εργασίας στα ιδρύματα. Πρόκειται, για μια τάκτικη διάσπασης, αφού σύμφωνα με το υπουργείο, αν οι εργαζομένοι θέλουν να κρατήσουν την θέση τους θα πρέπει να συναινέσουν και να πιέσουν για την εφαρμογή του οργανισμού (σε περίπτωση που ο οργανισμός δεν εφαρμοστεί μέχρι τις αρχές Ιουνίου το υπουργείο απειλεί με την διακόπη της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων). Η πραγματοποίηση της τακτικής αυτής, συνεπάγει τη δημιουργία ενός πεδίου σύγκρουσης μεταξύ εργαζομένων και φοιτητών, ομάδες με κοινά συμφέροντα που θα έπρεπε να έχουν και κοινές διεκδικήσεις.
Όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να ειδωθούν ως μεμονομένες κινήσεις ενάντια σε συγκεκριμένες ομάδες αλλά ως ένα ευρύτερο σχέδιο αναδιάρθρωσης με κατεύθυνση την ισχυροποίηση της κρατικής εξουσίας και του Κεφαλαίου τόσο στην κοινωνία όσο και στο πανεπιστήμιο. Ο φοιτητής θα πρέπει να πειθαρχίσει στο ρόλο του ως μελλοντικός εξειδικευμένος εργαζόμενος και μόνο, προετοιμάζοντας τον να αναβάλλει την διεκδίκηση των αναγκών του κατα τη διάρκεια της φοίτησης (π.χ. δωρεάν παιδεία, σίτηση, στέγαση, ελεύθερος χρόνος), όπως θα πρέπει να κάνει και στο χώρο εργασίας του (π.χ. μισθός, εργασιακά δικαιώματα, σύνταξη, ξεκούραση). Αντίστοιχα, ο εργαζόμενος στο πανεπιστήμιο θα δουλευεί με ολοένα και πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας, με μειωμένες απολλαβές αλλα και δυσκολία διεκδίκησης περισσότερων. Ο στόχος της αναδιάρθρωσης δεν είναι μόνο η εκπαιδευτική λειτουργία αλλά και η κοινωνική. Η διευκόλυνση των σχέσεων κυριαρχίας του Κεφαλαίου στην κοινωνία προϋποθέτει τόσο την εργασιακή υποτίμηση όσο και την ιδεολογική χειραγώγηση.
Απέναντι σε αυτές τις κινήσεις, οι αγώνες διεκδίκησης «Δημοσίου και Δωρεάν» πανεπιστημίου αγνοούν τον ρόλο του κράτους (μέρους του οποίου είναι) ως εξουσιαστικό μηχανισμό και εγγυητή της κοινωνικής ανισότητας. Η ενασχόληση με τις “φοιτητικές εκλογές” από τις παρατάξεις και η αναμονή εκλεγμένων αντιπροσώπων που θα λύσουν τα προβλήματα τους, από τους φοιτητές, δημιουργούν αυταπάτες και κλείνουν (θέλοντας και μη) τα μάτια μπροστά στη σημαντικότητα των επερχόμενων αλλαγών. Προφανώς οι κυβερνητικές παρατάξεις δεν ενδιαφέρονται καν για την εφαρμογή τους αφού ευθυγραμίζονται πλήρως με αυτές, ενώ η αριστερά περιμένει να δημιουργήσει μερικά πυροτεχνήματα της τελευταίας στιγμής, αποσπώντας την πολιτική υπεραξία και αναθέτοντας την αντιμετώπηση τους σε μία “κυβέρνηση της αριστεράς” ή “λαική εξουσία”.
Εμείς λοιπόν, επιλέγουμε τη διεκδίκηση των αναγκών μας συλλογικά, χωρίς διαμεσολαβητές ή εκπροσώπους. Οργανωνόμαστε μαζί φοιτητές και εργαζόμενοι πάνω στα κοινά μας ταξικά συμφέροντα ενισχύοντας τις γενικές συνελεύσεις και τις επιτροπές. Δηλώνουμε ξεκάθαρα πως δεν θα αφήσουμε να εφαρμοστεί καμία διαγραφή φοιτητή και κανένας οργανισμός.
(*) Ο οργανίσμός είναι η δομή (το καταστατικό) του πανεπιστημίου. Ρυθμίζει όλα τα θέματα όπως η ίδρυση, η μετονομασία, συγχώνευση, κατάργηση Τμημάτων, εργαστηρίων, κλινικών και μουσείων, λειτουργία αρμόδιων όργανων (Συγκλητος, Κοσμητεία, ΓΣ Σχολής/Τμήματος κλπ), καθήκοντα, δικαιώματα, υποχρεώσεις, κανόνες δεοντολογίας, πειθ. παραπτώματα, ποινές των ΕΕΠ, ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ, Φοιτητών, αρχές λειτουργίας ΠΠΣ κ ΠΜΣ, τρόπος αναπλήρωσης μαθημάτων, μέθοδοι αξιολόγησης προόδου φοιτητών, φοιτητικές παροχές (περίθαλψη, στέγαση, σίτιση, μετακινήσεις, πολιτιστική καλλιέργεια) όροι/ διαδικασία απώλειας δικαιώματος σε αυτές, ορισμός, ανάδειξη εκπροσώπων καθ, φοιτ, κάθε είδους προσωπικού στα συλλογικά όργανα, προστασία κ ασφάλεια προσωπικού κ περιουσίας, οργάνωση διοικ. Υπηρ. σύσταση θέσεων διοικ. προσωπικού κάθε κατηγορίας για μεταφορά, καθαριότητα, φύλαξη, συντήρηση.
Συγκεκριμένα στον πρότυπο οργανισμό του ΕΜΠ που κυκλοφόρησε πρόσφατα ώστε να γίνουν σε αυτόν διορθώσεις, προβλέπονται μεταξύ άλλων η καθιέρωση των ν+2 ετών φοίτησης, η δυνατότητα σε τράπεζες να συνάπτουν δάνεια με φοιτητές, οι “ανταποδοτικές υποτροφίες” δηλαδή η εθελοντική εργασία φοιτητών σε πρώην θέσεις διοικητικών με αντάλλαγμα μια μικρή χρηματική απολλαβή για αυτούς, αξιολόγηση των μαθημάτων με βάση πιστωτικές μονάδες τις οποίες ο φοιτητής θα συγκεντρώνει για να αποκτλήσει το πτυχίο του, ιδιωιτικοποίηση της διαχείρισης της έρευνας, η είσοδος σεκιουριτάδων στην φύλαξη του πολυτεχνειου κ.α.
(**) Θυμίζουμε ότι η μεγάλη σε διάρκεια απεργία των διοικητικών υπαλλήλων έληξε μετά από έναν υποτιθέμενο “συμβιβασμό” με το Υπουργείο Παιδείας, – με την βοήθεια της πίεσης συνδικαλιστικών παρατάξεων- σύμφωνα με τον οποίο το Υπουργείο (που ποτέ δεν δεσμεύτηκε γραπτά) θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας, στις οποίες θα μπορούσαν να μεταπηδήσουν οι πρώην εργαζόμενοι, αφού βγουν στην διαθεσιμότητα. Καμία βέβαια λύση δεν βρέθηκε για τους εργαζόμενους των οποίων ολόκληρος ο τομέας καταργήθηκε (π.χ. φύλαξη).